کد مطلب:50542 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:150

محبت اولیای خدا











برانگیختن دوستی فضایل و خوبیها و عشق به سجایای انسانی و كمالات ربانی كه با سرشت انسان آمیخته است، عرصه ای نیكو در تربیت آدمی است و با این جهتگیری است كه محبت اولیای خدا از مهمترین عوامل موثر در تربیت است. از امیرمومنان علی (ع) چنین وارد شده است:

«اسعد الناس من عرف فضلنا و تقرب الی الله بنا و اخلص حبنا و عمل بما الیه ندبنا و انتهی عما عنه نهینا. فذاك منا و هو فی دار المقامه معنا.»[1] .

نیكبخت ترین مردمان كسی است كه برتری مرتبت ما را بشناسد و به وسیلت ما به خدا قربت جوید و محبت ما را در خود خالص سازد و بدانچه او را فراخوانده ایم عمل كند و از آنچه او را نهی كرده ایم باز ایستد. پس چنین كسی از ما است و در خانه ی آخرت همراه ما است.

[صفحه 351]

محبت حقیقی (و به دور از شائبه ی خودخواهی و ریاكاری و نفع طلبی) به اولیای خدا چنین كارساز است و آن همه تاكید بر این روش در تربیت، بدین سبب است. امیرمومنان فرموده است:

«من احبنا فلیعمل بعملنا و لیتجلبب الورع.»[2] .

هر كه ما را دوست دارد، باید به عمل ما عمل كند و به پرواپیشگی خود را پوشش دهد.

محبت حقیقی به پیامبر اكرم (ص) و خاندان آن حضرت بهترین عامل برای اصلاح مردمان و اتصاف آن به كمالات است. از این روست كه پیامبر اكرم (ص) جز مودت اهل بیتش را نخواسته است، زیرا این دوستی موثرترین عامل در تربیت امت آن حضرت است.

(قل لا اسالكم علیه اجرا الا الموده فی القربی.)[3] .

بگو من هیچ پاداشی از شما (بر رسالتم) درخواست نمی كنم مگر دوستی نزدیكانم.

این دوستی بهترین وسیله برای تربیت انسانی و سعادت حقیقی امت اسلامی است، یعنی سود و نتیجه ی این دوستی برای خود مردمان است.

(قل ما سالتكم من اجر فهو لكم ان اجری الا علی الله.)[4] .

بگو پاداشی را كه از شما درخواست كردم چیزی است كه سودش عاید خود شماست، پاداش من جز بر خدا نیست.

دوستی اهل بیت و پیروی از ایشان چیزی است كه راه مردمان را به سوی خدا هموار می سازد و آنان را به سر منزل مقصود می رساند.

(قل ما اسالكم علیه من اجر الا من شاء ان یتخذ الی ربه سبیلا.)[5] .

بگو من هیچ پاداشی از شما (بر رسالتم) درخواست نمی كنم مگر كسانی كه بخواهند راهی به سوی پروردگارشان برگزینند.

[صفحه 352]

عشق آن زنده گزین كو باقی است
كز شراب جانفزایت ساقی است


عشق آن بگزین كه جمله انبیا
یافتند از عشق او كار و كیا


تو مگو ما را بدان شه، بار نیست
با كریمان كارها دشوار نیست[6] .


صفحه 351، 352.








    1. شرح غررالحكم، ج 2، ص 461.
    2. همان، ج 5، ص 303.
    3. قرآن، شوری / 23.
    4. قرآن، سبا / 47.
    5. قرآن، فرقان / 57.
    6. مثنوی معنوی، دفتر اول، ص 43.